De overblijfselen van de Atlantikwall bij Le Bégo

Het Bego-terrein omvat bijna 80 betonwerken verspreid over het duin van Plouharnel. Deze kustverdedigingslinie vervulde tijdens de Tweede Wereldoorlog een dubbele missie: de haven van Lorient en de U. Boot van Admiraal Dönitz beschermen en een mogelijke landing van geallieerde troepen op de Atlantische kust voorkomen. Boot van Admiraal Dönitz en om een mogelijke landing van geallieerde troepen op de Atlantische kust te voorkomen. Plouharnel werd in 1940 gekozen als locatie voor dit grote verdedigingssysteem, met 1.400 hectare duinen die al onder vuur lagen en vrij waren van enige bewoning. In de lente van 1941 begon de bouw van het bolwerk. Het kostte twee jaar en 2000 mensen om deze batterij te bouwen, die beschouwd wordt als de grootste en krachtigste van de Atlantikwall. Een toonbeeld van Duitse militaire techniek! Stel je voor dat een leger arbeiders aan het werk ging. Een boerderij op het duin zorgde voor het nodige voedsel, dieren en groenten. Op 13 maart 1944 bezocht maarschalk Rommel, op inspectiebezoek in Bretagne, de Bego Batterij, liet verdedigingswerken op het strand aanbrengen en versterkte de mijnenvelden. Het bezoek van de "Desert Fox" op het duin bij Plouharnel toonde het strategische belang van de locatie aan.

Van dit militaire complex zijn bijna alle bunkers overgebleven die onderdak boden aan 700 Duitse soldaten. Elke site heeft een tank van 50 m3, een schuilplaats voor een generator, munitieopslagplaatsen en een schuilplaats voor 60 bedienden. Op het duin is de vuurleidingtoren, een 21 m hoog bouwwerk, al van verre te zien. Rondleidingen georganiseerd door het toeristenbureau, elke donderdag in de zomer (niet toegankelijk voor PBM). Loket ter plaatse.